Teknolojik ilerleme, insan gelişiminin kaçınılmaz eğilimidir.Geleneksel dikiş el sanatları, modern zamanlarda mekanize üretimden etkilenmiştir.Günümüzde, giderek daha az sayıda zanaatkar, çeşitlendirilmiş geleneksel dikiş zanaatlarında ustaca ustalaşabiliyor ve bunları işletebiliyor ve hatta bazı teknolojiler ortadan kalktı.İnsanlar bu güzel antik kültürel teknolojileri miras alma ve koruma ihtiyacı için haykırıyorlar.Eşyanın gelişme yasası açısından bakıldığında, aynı teknolojiyi korumanın ve geliştirmenin en iyi yolu “yenilik yapmaktır”.Geleneksel manuel dikiş zanaatları da yeni malzemelerle birleştirilmeli ve süreçleri basitleştirme ve yenilikçi tekniklerde yeni gelişmeler olmalıdır.Bu, geleneksel dikiş zanaatlarını seven tasarımcıların ve zanaatkarların aralıksız ısrarını ve çabalarını ve ayrıca insanların estetiği ve fikirleri için bir tür rehberlik gerektirir. Yalnızca halkın günlük yaşamına gerçekten uygulanabilen bir teknoloji yaşayabilir ve büyüyebilir.